Voor het tijdschrift Bike&Trekking schreven we verschillende columns
Vier grote potten met poeder en pillen. Volgens de verkoper in de Vitaminstore zijn het allemaal natuurlijke producten die de balans in mijn lichaam volledig zullen herstellen. En natuurlijk geloof ik hem. Wil hem ook geloven. Zeker als hij daaraan toevoegt dat wij beiden er erg sportief uitzien. Kijk, dat is een goede verkoper. Heerlijk als mannen de waarheid durven uit te spreken. Hier ga ik terug komen. Een man naar mijn hart.
Met 109 euro aan L-glutaminen, vitamine C, multivitaminen, isoleuzine, leucine, valine en natuurlijk methionine en de onvergetelijke tryptophan moet het met mijn balans goed gaan komen. En dat is wel nodig. Over 4 weken ren ik de tweede marathon in 3 maanden. Heb ik honderden run-kilometers in de benen, zijn de plannen uitgezet voor triatlons, voor beklimmingen met de fiets in de Alpen, in Utah en in Nepal. En gaan we tussendoor los op de mountainbike en kano. Kortom: 2013 belooft een waanzinnig buitensportjaar te worden en dat voelt erg goed. Maar dit te doen naast een drukke baan en de 40 gepasseerd, weet ik nu ook dat gewoon ronduit knallen, mijn oude methode , niet meer werkt. Er moet nu echt getraind worden met een uitgebalanceerde voeding. En omdat ik helaas ook wel een beetje prestatiebelust ben wil ik ook niet achteraan eindigen. Dus alles moet in balans komen. Of de potten met vitaminen mij daarbij gaan helpen wil ik mij niet afvragen. Dat moet gewoon. Het is jezelf voor de gek houden en volgens mij kom ik daar best nog wel ver mee.
Heb ik een GPS nodig? Nee, natuurlijk niet. Vroeger verdwaalden we gewoon weken en noemden we dat een reis. Maar nu met een GPS, die mij in de Sahara compleet voor de gek houdt, fiets ik wel effe door de Sahara heen. En dat is geen verkeerde trip moet ik zeggen.
En die waanzinnige fiets met riemaandrijving, vering en een uitgebalanceerd versnellingssysteem is natuurlijk klinkklare onzin. Maar wel een lekkere onzin want die fiets pusht mij de Tibetaanse hoogvlakte op, de kleurrijke bergen van Utah. Geeft mij een waanzinnig gevoel van vrijheid.
Sinds Santos ons heeft pleziert met twee loeistrakke racefietsjes, racen we wel aan kop bij Luik-Bastenaken Luik of de Waalse pijl en zitten we over een paar maanden met bruin verbrande koppen boven op de Galibier. Het leven is dan behoorlijk goed, behoorlijk in balans.
Natuurlijk houden we onszelf voor de gek. Eigenlijk hebben we niets nodig om een goed en sportief fietsleven te hebben. Maar soms heb je een push nodig, een mentale duw in de rug. Een nieuw fietsjasje, snelle fietsbroek met het logo op de juiste plek of strakke witte fietsbandjes.
Of zoals mijn hardloopvriend het verwoordde: ‘om goed te kunnen lopen heb ik als supplementen een samenstelling van suiker, tarwebloem, plantaardige oliën en vetten (gedeeltelijk gehard), scharreleieren, stabilisator: E422, glucosestroop, lupinemeel, magere melkpoeder, rijsmiddelen: E575 en E500, citroenrasp, zout, conserveermiddelen: E202 en E282, emulgator: E471, voedingszuur: citroenzuur, aroma, kleurstoffen: E120 en beta-caroteen, aardbei- en framboosconcentraat. Oftewel roze koeken’.
Hij loopt sneller dan ik.....
