Voor het tijdschrift Bike&Trekking schreven we verschillende columns
Wauw, wat was het weer een waanzinnig mooie hete zomer!
Zon, mooie bergen in Slovenië en een fiets die precies deed waarvoor hij was ontworpen. Zonder piepen en morren mij vervoeren van het ene dal naar het andere. Wat een verschil met jaren geleden toen het maken van fietsvakanties vooral bestond uit het systematisch uit elkaar halen van naven en trapassen en het smeren van onderdelen waarvan ik toen de naam niet eens wist. In de jaren ‘80 ben ik uitgegroeid tot een volleerde fietsreparateur. Elk geluidje, elk piepje kan ik thuisbrengen en met chirurgische nauwkeurigheid oplossen. Ik kan dan ook stellen dat ik een van de weinige wereldfietsers ben die op een pieploze fiets rond reed. En daar ben ik trots op. Een fiets hoort niet te piepen, niet te mekkeren, geen geluid te maken. Een fiets hoort te fietsen en verder zijn mond te houden.
De laatste jaren is er veel veranderd. Mijn fietsgereedschap komt nog maar zelden uit de fietstassen en ook horen de met ranzig vet besmeurde handen meer en meer tot het verleden.
Ode aan de techniek die dat heeft mogelijk gemaakt. Ode aan de fietsfabrikanten die doorhebben dat wereld- en vakantiefietsers (en ja, daar is een verschil tussen) graag hun aandacht bij de reis willen hebben en niet, zoals ik 25 jaar geleden, de aandacht aan boutjes, moertjes en kogeltjes weggeven. En laten we eerlijk zijn: hoe moeilijk kan het nu zijn om wat buizen en twee wielen goed samen te laten werken? En die paar kogellagers kunnen toch ook niet het probleem zijn zou je denken.
Toch zijn er nog steeds fietsers die lol lijken te hebben in verroeste kettingen, krakende versnellingen en zwabberende fietsen. Die liever hun vrije tijd besteden aan sleutelen en smeren. Die liever voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten om erachter te komen dat dat dubbeltje precies waard is wat het weergeeft: een dubbeltje.
Een collega van mij is er zo een. Heeft geld als water en dito weinig tijd. Kocht voor 700 eurootjes een in zijn ogen mooi fietsje waarmee hij alle collen in de Alpen wel eens te lijf zou gaan. Na elke rit blijft de fiets bemodderd en besmeurd buiten staan. Tijdgebrek en andere prioriteit winnen het van schoonpoetsen en afstellen. Oftewel: zijn levensstijl komt niet overeen met zijn financiële investering in zijn eens zo blinkende schoonheid. Het gevolg is een treurend hoopje schroot dat nog maar weinig wordt bemind.
Pas na een goed gesprek met zijn fiets en met mij zijn we gezamenlijk tot andere keuzes gekomen. Nu heeft ook hij een waanzinnig lekkere zomer gehad op zijn onderhoudsvrije fiets. Na elke rit gooit hij zijn fiets liefdeloos in de hoek maar de volgende ochtend vindt er een goedmakertje plaats en wordt het rijwiel weer vol overgave bereden. En net zoals elke goede liefde koste deze liefde in het begin ook even een smak geld. Maar oh, wat is dat waard. Hijgen, kreunen van de minnaar maar zonder morren van de fiets. Want die is uitgerust met hydraulische remmen, naafversnelling en riemaandrijving. Fiets en fietser moeten bij elkaar passen. Als een goed huwelijk waar een kleine aanwijzing voldoende is tot grootse daden. En voor de een kost dat een maandsalaris, voor de ander een wat grotere. Maar voor beiden geldt bij een goede fietsliefde de herinnering aan een waanzinnige, mooie hete zomer.
