Voor het tijdschrift Bike&Trekking schreven we verschillende columns
‘Ja, we gaan de komende jaren een flink, maar ook leuk, avontuur tegemoet. De crisis is niet alleen maar ellende maar biedt ook heel veel kansen om een aantal zaken goed aan te pakken’, de woordvoerder van de Socialistische Partij had er wel zin in. De crisis als een groot avontuur. Eindelijk werd het kapitalistische systeem ondergraven.
Premier Balkende is heel wat voorzichtiger. Niks geen draconische maatregelingen. ‘Het huidige systeem heeft ons veel geboden en het is nu een kwestie van de koppen bij elkaar houden en geen gekke sprongen maken’, zo vertelde de Nederlandse voorman op BNR radio.
Twee verschillende ideeën over dezelfde situatie. De een ziet het als “een leuk avontuur”, de ander als een storm waar vooral rustig op gereageerd moet worden.
We waren net terug gekomen van een van onze wereldfietsreizen en een week later werd ons gevraagd een lezing te geven over onze ervaringen. En ik had er zin in. We pakten eens lekker uit. Foto’s van doorsteken van woestijnen en jungles vlogen voorbij. Slachten van door ons gevangen dieren, eten van spinnen en hagedissen. Dagen fietsen op een bidonnetje water. Bergpassen van 6000 meter die we na letterlijk veel bloed zweet en tranen hadden bedwongen. Met gebroken botten verdwaald zijn in het binnenland van Afrika. Open springende zweren, achtervolgd worden door leeuwen. Het zat er allemaal in. Hoe langer de presentatie duurde hoe meer enthousiast ik werd. Dit was ons leven, dit was waarom ons bloed sneller ging stromen, dit was voor ons avontuur.
De zaal in het bejaardenhuis met rollators haakte halverwege af. Een toehoorder probeerde het nog met de vraag: ‘heeft u van de reis ook een routeboekje?’ Het mocht niet baten. Zaal en presentator zaten niet op een lijn.
Sinds kort verricht ik werkzaamheden voor de “State of Hapiness”. Of zoals de nieuwe slogan verteld: “Let’s get closer”. Iedere Nederlander heeft in zijn leven wel eens een of meerdere dagen doorgebracht op een van de parken met zwemparadijs en overdekte marktplaats. Tijdens de management introductiedagen werd een van mijn opdracht: interview de gasten.
En wat ik toen kreeg te horen deed mijn wereld omvallen. Geschokt en totaal van slag verzamelde ik mijn informatie. ‘Waanzinnig leuk hier’, vertelde een jongen van 12. ‘Even verderop kan je duiken met echte vissen en er is zelfs een wildwaterbaan. Ga je mee? Dat is pas echt avontuur.’ Een echtpaar zit op het terras. ‘Kom hier al 20 jaar’, vertelt de man gelukzalig. ‘Het is net als thuiskomen maar dan met een vleugje onvoorspelbaarheid en dat maakt het leuk.’ ‘Wat bedoeld U’, vraag ik, ‘Is er een survivaltraining in de buurt? Kan je ergens downhillen?’, denk ik bij mijzelf. ‘Op zondagochtend is er even verderop altijd een heel leuk marktje en zaterdag proberen we elke keer een ander restaurant uit’, antwoord zijn vrouw. ‘Leuk hoor, dan kopen we altijd iets leuks voor de kinderen, als verrassing, dat vinden ze leuk. Oh ja, en morgen gaan we echt iets heel nieuws proberen. Samen met de buren een workshop Nordic Walking. Spannend!’
Avontuur is een begrip als ‘mooi’, ‘zwaar’, ‘lekker’. Er is geen regel voor, geen standaard. Het is subjectief. En eigenlijk iets waarover niemand hoeft te oordelen. Net zoals je geen spruitjes lust maar wel een sprinkhaan. Of je buren en fietstocht over de hei zwaar vinden en een patatje oorlog lekker. Maar dat jij eerst het Andes Gebergte met ontbloot bovenlijf op een bruine boterham met kaas moet bedwingen om hetzelfde gevoel te hebben.
In de kern is er geen verschil tussen ons beiden. We zijn beiden op zoek naar avontuur.
