Nederland, graadje of 10. Regen en storm.
Mallorca, graadje of 20. Blauwe hemel.
En maar 2 uurtjes vliegen.
Woensdag vlucht geboekt inclusief hotel en fiets.
Zaterdagochtend op weg naar uren fietsen over bergwegen.
Er zijn van die gebieden die gemaakt lijken te zijn voor fietsers. Mallorca is zo’n gebied.
In het voorseizoen zijn de wegen bevolkt met kleurrijke racers. Van heel jong tot heel oud. Van toerders tot regelrechte weghelden. Alles fietst door elkaar heen en dat gaat verrassend goed.
Hier geen toeterende automobilisten maar lokale bewoners die fietsers ruim baan geven. Diepe buiging voor de locals want het zijn er nogal wat, de fietsers.
Zowel in het westelijk berggebied als in het laagland lijken alle wegen fietspaden te zijn en ik kan mij voorstellen dat het voor niet-fietsers even slikken is.
Toch merk je daar niet veel van.
De kroegjes in de dorpjes doen goede zaken in het smeren van kelen en het voeden van magen van uitgeputte renners. Langs de kust bij Porte Pollensa worden de fietsers aangevuld met runners en zwemmers. Triatlon country.
Walhalla voor ons.
Vier dagen fietsen staat gelijk aan 4 dagen massief opladen.
Volgend jaar weer.
