Vier dagen hiken door Drenthe. In goed Nederlands, lopen met een volle rugzak door bossen en velden. Lopen, wandelen, hiken, allemaal termen die een ding gemeen hebben, naar buiten! En waar kan dat beter dan de wandelprovincie bij uitstek, Drenthe.
Nu moeten we wel eerlijk zijn. Natuurlijk is Drenthe mooi maar de voornaamste reden dat we hier zijn is het bezoek aan de Cabiner. Een huisje gemaakt van karton middenin de natuur. Helemaal zelfvoorzienend. Waar je zelf voor warmte moet zorgen en grondwater drinkt. Waar geen elektriciteitskabel naar toe loopt laat staan dat je toegang hebt tot Netflix of Youtube. Waar in de wijde omgeving geen enkel ander huisje, of andere bebouwing van betekenis, staat. En dat trekt bezoekers aan. Zo erg zelfs dat we deze eenzame optie al maanden van tevoren hebben moeten boeken. En zo komt het dat we in koude januaridag 6 kilometer door de bush lopen om aan te komen bij een van de mooiste plekjes van Nederland.
En is het een beetje afzien in zo'n Cabiner?
Nou, dat valt wel mee.
De verlichting wordt verzorgd door zonnepanelen, de warmte door een houtvuur en het grondwater pomp je op met een handpomp. Binnen een mum van tijd is het heerlijk warm binnen. Eten koken doen we op de kachel en dat gaat prima.
Maar het meeste wat we doen is naar buiten kijken. Op bed, aan tafel, overal komt de natuur op je af. De grote ramen aan de voorzijde verzorgen een levend schilderij waar geen televisie programma tegenop kan. We klooien wat aan met hout hakken. Niet nodig want er is meer dan voldoende gehakt hout maar een buitenmens moet nou eenmaal hout hakken. We zetten sloten koffie omdat koffie nou eenmaal beter smaakt als het gekookt wordt op een houtvuur. En buiten gaan we op zoek naar kruiden voor bij het eten. Is eigenlijk niet nodig, we hebben alles bij ons maar een buitenmens plukt nou eenmaal buiten kruiden en haalt ze niet uit een potje. En zo gaan de uren heerlijk voorbij zoals het leven eigenlijk geleefd moet worden.
De volgende dag begint het echte werk .
We nemen nog even afscheid van de Cabiner en dan gaat de hiken echt beginnen.
Het is zo'n 23 kilometer van onze hut in het Hart van Drenthe naar Westerbork. En dat zijn natte kilometers. Drijfnatte kilometers. Regen, ijzel, wind met een temperatuur van zo rond de 3 graden. De paden zijn veranderd in vijvers en het kost ons moeite om buiten de modderpoelen te blijven. Drijfnatte kilometers worden zo ook langzame kilometers. Maar eerlijk gezegd voelen we ons prima. Tijdens het lopen hebben we het heerlijk warm. Vijf lagen kleding zal daar best bij helpen. En anders dan bij fietsen hebben we veel minder last van koude tenen en vingers. In Westerbork vinden een perfecte corona vrije overnachtingsplek. Een huisje helemaal voor ons alleen. Maar ook met een perfecte verzorging. Onze koude en natte neuzen zorgen ervoor dat we even later een warme kop soep krijgen aangeboden. Tja, en dan kunnen we natuurlijk niets anders doen dan een beetje reclame maken voor B&B 't Borkerstekkie. Dank jullie wel Sigrid en Bert.
De volgende dag heeft het gevroren. Er staat een koude wind als we richting Orvelte vertrekken. Het doel is Odoorn, zo'n 25 kilometer verderop. De tocht is heerlijk afwisselend. Bossen, heide in het eerste gedeelte en open veengronden met landbouw in het tweede. Je ziet keurig de tweedeling van Drenthe terug. Zandgronden versus veengronden. We houden van beiden. In de bossen verlangen we naar de openheid van de de veengronden. En eenmaal in de openheid denken we met weemoed terug aan de beschutting van de bossen.
En ook in Odoorn doen onze koude neuzen wonderen. Weer warme soep!
‘Aj de heile dag op jacht lopen hebt, bi'j 's aovends wel mui’
En een volledig veilige corona vrij overnachtingsplek. Wat doen B&B Nederland het goed. Op naar B&B Drents Groen.
Strak blauwe lucht.
Vrieskou in de neus.
Drenthe gaat los en dat zien we aan de hoeveelheid wandelaars. Kwamen we de afgelopen dagen niemand tegen. Vandaag is het een drukte van belang. Zeker 5 wandelaars gezien. Het moet niet gekker worden. Wat een drukte hier in het noorden.....nee, natuurlijk is dat niet waar. Het is hier zoveel rustiger dan in andere delen van Nederland. Bij het verlaten van Odoorn zeggen we een lokale wandelaar gedag om daarna te verdwijnen op de grote velden en akkers. Na een kilometertje of 10 doemen de bossen van Midden Drenthe weer op. Over kaphout, door struiken om uiteindelijk met moe gestreden voeten te arriveren bij de auto.
De route...
Wil je dit ook lopen? Dat kan. Hieronder vind je onze route terug. We hebben de route gemaakt met behulp van de app Mapout en Wandelnet.
Maar echt verkeerd kun je niet lopen. Er zijn meer dan voldoende onverharde paden om lekker vrij te wandelen.
Comments