Man, man , man, wat was het heet. Dat hebben de renners geweten. Op een snikhete zomerse zaterdagmiddag stonden we aan de start van de Cyclosportive Velomediane Claude Criquielion. Voor ons wachtte 170 kilometer heet asfalt en zo'n kleine 3000 hoogtemeters. En dat is veel wanneer je in de Ardennen koerst. Een gouden medaille was de opdracht. Kortom: er moest even flink worden aangezet. Maar al snel bleek dat voor dit jaar een medaille te ver was. Na 5 ongelukken waarbij fietsers flauw vielen tegen het asfalt en 2 keer bijstand verlenen bij een ziekenwaag afvoer was het voor mij wel duidelijk, het goud glipte door de vingers. En dat was goed. Soms moet je anderen ondersteunen en zelf wat goud inleveren. Andersom zou veel meer pijn hebben gedaan. Een memorabele race.
