Een echte trektocht.
Een kleintje weliswaar. Maar 2,5 dag fietsen. Maar we zijn ontzettend blij en dankbaar dat het weer lijkt te kunnen.
Corona heeft er bij iedereen flink in gehakt en dus ook bij ons. En we mogen nog van geluk spreken. We zijn allebei gezond en hebben de afgelopen maanden kunnen blijven sporten. Maar de beperking die Corona ook ons oplegt voelt zwaar. We zijn gewend aan ultieme vrijheid. Gaan en staan waar we willen. Op de fiets stappen en maar zien waar we uitkomen. Overnachten overal en nergens. Tentje opzetten in de natuur. Mensen ontmoeten, avonturen aangaan.
We merkten dat we door de maanden heen we steeds meer voorzichtig werden. Thuis werken, niet in groepen fietsen, geen visite. En dat terwijl we ons soms verbaasden over hoe makkelijk de mensen om ons heen de vrijheid weer naar zich toe trokken en erop uit gingen.
Er gebeurde iets geks met ons. Normaal zoeken wij de randen van de vrijheid op. En nu bleven we extreem voorzichtig. Al pratend kwamen we erachter dat Corona een aanval doet op drie zaken die voor ons erg belangrijk zijn:
1. het risico dat ons belangrijkste 'gereedschap', ons lichaam, ons niet meer zou kunnen brengen waar we naar toe zouden willen. Serieus ziek worden zou het einde kunnen betekenen van ons buitensportleven.
2. De vrijheid om de wereld te ontdekken. Dat kost met Corona meer energie en doet ons realiseren dat vrijheid erg kostbaar is.
En 3, het risico dat ons gedrag schade toe zou kunnen brengen aan anderen.
Kortom: we kozen ervoor om zoveel mogelijk contact met anderen te vermijden.
Maar nu lijken de mogelijkheden iets groter te zijn.
Op sommige plekken opent de wereld zich een heel klein beetje. En van die opening maken we gebruik.
2,5 dag ouderwets door de bossen knallen. Tentje en een beetje eten mee. En dan op weg. Vanuit Hilvarenbeek maken we een grote lus rond Eindhoven. En hoewel de afstanden hemelsbreed niet groot zijn, worden ze dat wel door alle kleine kronkels op de kaart. We koppelen alle natuurgebieden aan elkaar. Steken soms even de grens naar Belgie over. Paar maanden geleden iets wat we bijna wekelijks deden. Nu lijkt het heel even heel speciaal. Weer even echt naar het buitenland. En dat voelt goed.
Van mountainbike paden naar bospaden. Graslanden, heide, bossen, kleine dorpjes. Heerlijk. Natuurlijk hebben we wel veel dagtochten gemaakt maar nu onderweg te zijn zonder aan het einde van de dag weer terug te komen van waar je bent vertrokken, geeft weer een bijna echt reisgevoel.
En onderweg komen de dromen weer op. Afghanistan, Albanië, Nepal, Kroatië, Polen….zou de wereld echt weer open gaan? Zouden we elkaar als wereldburgers weer kunnen ontmoeten? Zouden we de verschillen weer kunnen proeven? We hopen het zo.
Filmpje op Vimeo (vinden wij mooier beeld hebben dan YouTube)
Filmpje op YouTube (voor de YouTube liefhebbers, zo kan je het ook in je playlist opslaan)
Op dag 1 gebruikten we de laatste uurtjes van vrijdagmiddag/avond om naar ons kampeerplekje te fietsen. Het Jong Voedselbos in Budel. Schitterende kampeerplek bij mensen in de tuin. En wat voor tuin. Groot stuk land vol met mooie wilde bloemen en wild fruit zoveel je maar kunt plukken. Je krijgt een tuinslang en een gat in de grond. Prima dus. In de nacht breekt de hemel open en plenst en liters water naar beneden. Na de droge periode voelt dit als een verademing,
De volgende dag ontdekken we Brabant. De provincie waar de Corona uitbraak voor Nederland begon. We zijn toch een beetje voorzichtig maar na een paar uur fietsen en niemand tegen te zijn gekomen gaat de schroom eraf en het gas erop.
Nederland, Brabant, wordt herontdekt en dat voelt goed.
In De Mortel strijken we aan het einde van de fietsdag neer. Ook weer een een plekje van Campspace. De beste mensen hebben een huisje gekocht en een groot stuk land erbij gekregen. Alles is nog in opbouw. Water wordt snel voor ons aangelegd. En terwijl we zitten te eten ontsnapt de huisfazant van de familie waarna een zoektocht wordt opgezet. Zo leuk om te zien hoe mensen hun leven inrichten en dat delen met anderen. Kamperen op een Campspace plekje biedt je dat snel.
Wil je de tocht nafietsen? Zou zeggen, niet doen, ga lekker verdwalen en kies je eigen route. Maar mocht je inspiratie op willen doen dan kan je op Komoot kijken. Van dag 3 hebben we geen route....maar kijk op de kaart en je hebt snel zelf iets verzonnen.
Dit zijn geen officiële routes. En op sommige plekken is fietsen verboden. En op andere plekken moet je even je fiets op je nek nemen. Kortom, je mag natuurlijk gebruik maken van deze routes maar alles is op eigen risico...zoals het hele leven is.
