Marokko, het land voor amateur fotografen
Marokko. Heerlijk land. Relatief dichtbij. Met het vliegtuig ben je er zo. Instappen op Schiphol om even later zonder jetlag te arriveren in het land van moskeeën, druk bezette markten en fel gekleurde landschappen. Waar je ook kijkt zie je indrukken die erom vragen om op de plaat vast gelegd te worden. En het mooie is: je hoeft in dit land nauwelijks te kunnen fotograferen! Ok, dat is een uitspraak die wellicht wat uitleg nodig heeft. Eerst de theorie van landschapsfotografie. Bij landschapsfotografie zijn de meeste foto’s ingedeeld in lucht en landschap. En daarmee hebben we gelijk het probleem te pakken, namelijk een belichtingsprobleem! Het licht komt namelijk van boven en dat heeft als gevolg dat je bij het fotograferen van de lucht het directe licht meet. Maar de lichtmeting van het landschap is indirect licht, namelijk het licht van de zon dat wordt weerkaatst op het landschap. Het gevolg is vaak: of een mooie lucht met goede wolkenpartijen maar een te donker landschap. Of een mooi belicht landschap maar een overbelichte lucht. Kortom: menig fotograaf heeft hier zijn tanden op stuk gebeten.
Maar eenmaal in de woestijn verdwijnen deze problemen als sneeuw voor de zon. Natuurlijk is de lucht nog even fel maar het verschil zit in het landschap. Kale rotsen weerkaatsen nou eenmaal veel meer licht dan donkere bossen of heidevelden. Het gevolg is dat er weinig verschil zit tussen de lichtmeting van de lucht en die van het landschap. En dat is mooi, heel mooi. Met elke camera is het dan prijsschieten. Fietser met rood shirtje in bruin landschap met een mooie bergpas. Kan niet fout gaan.
