PORTUGAL
Via Algarviana
VIA ALGARVIANA
We hebben door meer dan 80 landen gefietst en daarbij nooit Portugal aangedaan.
Terwijl we hier rondfietsen denken we na wat ons ons in vredesnaam heeft bezielt.
Wat een mooi fietsland. Dorpjes, mensen, landschap, hartelijkheid. We voelen ons thuis.
Het idee is simpel, de aankomende winter in Nederland ontvluchten door een vliegticket van Rotterdam naar Faro te nemen. Daar is het overdag rond de 23 graden zonder een spatje regen, ijzel, natte sneeuw. Blauwe hemel met af en toe een klein wolkje.
Aan de kust staan de grote hotels, de golfbanen, de beroemde stranden. Maar wij kiezen voor het binnenland. In het noorden van de Algarve loopt de Via Algarviana. Een schitterend wandelpad van het oosten van Portugal bij de grens met Spanje, naar het Zuid Westelijke puntje van Portugal. En als je er kunt wandelen kun je er ook fietsen. Sterker nog, volgens de website van Via Algarviana is het geschikt voor een MTB. 'Overall, this route is very demanding physically and technically, so that whosoever will go in the mountain bike modality should have a good physical preparation.'
Prima te doen dus....een beetje opportunisme moet je als fietsreiziger wel hebben.
Bepakt met 20 kilo aan uitrusting, voedsel en water gaan we op pad.
De route is perfect uitgezet. Zonder GPS zou je erg je best moeten doen om te verdwalen. Wat dat betreft is het avontuur wat minder. Een ook als je even geen zin hebt in gestuiterd en valpartijen dan duurt het nooit echt lang voordat je weer kunt kiezen voor de verharde weg.
Maar dat zou zonde zijn dus laten we de dorpjes achter ons en duiken de bush in.
Lisette test voor Santos een nieuwe set banden en een set nieuwe shifters voor haar Rohloff naaf. Ik heb de 'oude' banden en shifters zodat we goed het verschil kunnen vergelijken. Leuk om te doen, dat testen. Omdat we van Santos alle vrijheid krijgen om ermee te doen wat we willen, en we ook zonder enig voorbehoud onze mening kunnen geven, hebben we al best wat mooie onderdelen onder de loep genomen. Sommigen zien jullie nooit meer terug op de fietsen van Santos, anderen juist weer wel. Die open cultuur past erg goed bij ons. Zo wordt testen spelen en dat wil iedere fietser denk ik wel.
En na een dag fietsen zetten we onze tentjes op. En dat gaat probleemloos in dit deel van Portugal. Overal mooie plekjes en als we aan een lokale boer vragen of we zijn stukje land mogen gebruiken antwoord hij heel verbaasd alsof het een gekke vraag is: 'natuurlijk'. Om even later terug te komen met een deel van zijn fruitoogst.
Het is koud in de nacht. Graadje of 6 in de tent.
Grote tegenstelling met de 25 graden overdag. In de ochtend is het dan ook veel hete koffie drinken, stampen met de voeten en klaarmaken voor vertrek. En zo komen we met elke dag meer en meer in het verslaafde fietsritme terecht. Opstaan, eten, fietsen, eten, slapen, opstaan.
Meer is het niet en dat is meer dan voldoende.
De onverharde Via Algarviana wordt afgewisseld met stukken asfalt. Na een dag stuiteren is het zoeven op asfalt een welkome afwisseling. Niet te lang ..... stuiteren is net als fietsen ook verslavend.
Met het asfalt komen we ook meer door dorpjes. En dat is niet verkeerd want dat betekent hete koffie en zoete broodjes. Met een mengelmoes van Frans, Spaans, Engels proberen het Portugees onder de knieën te krijgen. Niet altijd met bijzonder veel succes. Echt een andere taal die we maar moeilijk uit kunnen spreken, laat staan onthouden. Dat gebrek aan kennis van de lokale taal wordt door de lokale bevolking ruimschoots goed gemaakt. Vriendelijk, open. De enige bewoner die wat moeilijk deed over het wild kamperen was een Engelse dame die haar vakantiehuisje hier heeft. De lokale boeren vinden het allemaal prima.
SERRA DE MONCHIQUE
We gaan op weg naar Serra de Monchique. Letterlijk het hoogtepunt van de Algarve. Op 902 meter hoogte kijk je uit over de vlaktes richting het noorden, richting Lissabon. Aan de andere kant, naar het zuiden kijk je over over de kustlijn en natuurlijk de oceaan. De top zelf is niet zo bijzonder. Grote parkeerplaats met touringcars en dagjesmensen. Maar de route ernaar toe is wel leuk. Je kan vanaf Monchique verhard naar boven peddelen. Lekkere klim, niet te stijl. Of je kan via kleine tracks onverhard omhoog ploeteren.
Via het stuwmeer Albufeira da Barragem de Odiáxere dalen we af. Doorkruisen de mooiste kleine weggetjes die op de mobiele app MapOut perfect te vinden zijn. Papieren kaarten zijn uit, Google maps is uit, open source kaarten zijn in. Wat een hoop informatie is daarop terug te vinden. Elk spoor vind je terug. Wij zijn om.
En dan is het voorbij, terug in Faro.
Biertje, zwembad, luxe bed. Fietsen inpakken en terug naar Nederland.
