TMV
Traversee de Massif Vosgien, France
VOSGIEN MOUTAINS
'The Traversée du Massif Vosgien (TMV) rises from Wissembourg near the German border, traveling south through three distinct zones of the Vosges Mountains, ending in Thann. The route connects mostly unpaved forest roads, some pavement, and a few brief moments of narrow trail. While fitness is necessary for daily climbs and descents, the route is entirely rideable, even with a camping load. Plan to visit town during the day and climb to spectacular campsites in the evening.' Zo staat de trail Traversée du Massif Vosgien omschreven op de geprezen website van Bikepacking.com. Nou zijn we niet zo van 'routetjerijden'. Liever puzzelen op kaarten en zelf ontdekken. Maar soms zijn er omstandigheden dat het volgen van iemands ideeën een heel goed idee is. Wij moesten er even tussenuit. Paar dagen maar. Frisse neus halen. Beetje dom trappen op de pedalen. En dan is de hulp van andere fietsers meer dan welkom. Volgen dus inplaats ons laten volgen. En eigenlijk pakte dat helemaal niet verkeerd uit.
De TMV is een onverharde trail dwars door de Elzas en de Vogezen. Veel bossen afgewisseld met kleine dorpjes. In de bossen waan je je in de 'middle of nowhere'. Maar als je genoeg hebt van al dat groen is een dorpje met een winkeltje nooit ver weg. Afdalen naar de dalen en je bent weer in de bewoonde wereld. Dat maakt het volgen van de trail ook redelijk te doen voor veel fietsers. Niet dat het allemaal makkelijk is. Wie niet fit is moet geen trails rijden. Want hoe dan ook, het blijft een mountainbike route en soms is dat stuiteren over stenen en laveren tussen struiken. Maar ook op de bospaden haat het fietsen natuurlijk zwaarder dan over glad asfalt. Wij reden met 'volle bepakking' Kortom: tentje, kookspullen, kleding voor warm en koud weer (het kan spoken in de Vogezen), nodig camera uitrusting. Oftewel: uitrusting voor echte mannen en vrouwen:). tenslotte is het sjouwen met maar 10 kilo aan bagage geen uitdaging. Wij gingen voor meer. Niet doelbewust overigens. Week daarvoor zaten we in de USA en we hebben gewoon de tassen weer aan de fiets gehaakt en weg gegaan. De meesten zullen de trail met een bikepacking uitrusting te lijf gaan. Dat is ook wel slim. Gewoon iets lichter en dat geeft je nog iets meer snelheid.
In de bossen zijn voldoende mogelijkheden om je tentje of je bivakzak uit te rollen. Geen idee of dat wettelijk mag maar als je zorgvuldig met je omgeving omgaat dan heb je goede kans dat je niet door de boswachter de Vogezen wordt uit gegooid. Dus je rotzooi meenemen en geen schade aanbrengen aan het bos. Maar goed, echte bikepackers doen dat ook niet dus die laatste zin is eigenlijk overbodig. De trail gaat van ongeveer 100 meter tot ver boven de 1000. En daar kan het flink koud zijn. Het zal niet voor de eerste keer zijn dat fietsers of lopers verkleumd van de toppen afkomen. Dus warme kleding mee en een setje handschoenen al lijkt dat overbodig als het in het dal 20 graden is. Wij reden de trail met een Santos Travelmaster 3+ bike met 27,5 inch wielen met daarop dikke Schwalbe Smart Sam 65 mm brede banden. De noppen hielpen ons erg om grip te houden op de natte bospaden. Door de dikke banden bleven we voldoende controle houden bij snelle afdalingen op onverharde paden. Uiteindelijk heb je wel iets van vering nodig om veilig beneden te komen. dat kan door dikke banden of uiteraard door voorvering. Een fully is echt niet nodig. En heb je dat allemaal niet? Gewoon langzamer gaan en dan kom je er ook.
