PANAMERICANA
Chili from South to North along the Andes, 2001
ONTMOETING MET VULKANEN
Het is de Europese winter van 2001. We zijn 1,5 jaar onderweg wanneer via een kleine track het majestueuze Andes gebergte oversteken. We komen terecht in het zuiden van Chili in een landschap van vulkanen en bossen. In dit gebied lijkt het Andes gebergte van binnen naar buiten te komen. Vulkaan Calbuco, Osorne, Cerro Tronador, Soshuenco, Lanin, en Villarica. Prachtige namen die allemaal op een rijtje liggen. En daar tussenin liggen schitterende natuurparken. Vulkanen zijn er om beklommen te worden.
Na maanden fietsen is het heerlijk om even wat anders te doen. het gebied rond Villarica is rijk aan buitensport mogelijkheden. Wildwatervaren, bergen beklimmen, wandelen, mountainbiken, het is er allemaal te doen. En na weken op de Argentijnse pampa te hebben gebivakkeerd is het heerlijk om ook weer andere reizigers te ontmoeten en ons tegoed te doen aan het heerlijke eten. Opladen heet dat en dat doen we met volle teugen. En het is dan ook hier dat we Dulce de Leche ontdekken. Een caramel pasta vol met suikers waar je als fietser kilometers ver op kunt fietsen. Wat later ontdekken we dat er ook 5 liter potten van te koop zijn!
Lisette wordt even kort opgenomen in het ziekenhuis. Een vervelende infectie wil niet weg gaan zonder de komst van een scherp mes en een doortastende arts. Dat blijkt gelukkig de oplossing te zijn.
We doen het even wat rustiger aan. We fietsen maximaal 100 kilometer op een dag en bezoeken de leukste dorpjes in het zuiden van Chili. We ontmoeten mensen en drinken liters thee, de beroemde Mate. Jonge blaadjes van de mateplant worden in een beker gestopt en overgoten met heet water. Stalen rietjes erin en je kunt uren blijven zuigen door af en toe het water bij te vullen.
BERGEN OF NIET?
In Chili loopt het Andes gebergte van Noord naar Zuid. En ondanks dat Lisette aan moet sterken lonken de bergen als vanouds. Van zeenivo trappen we naar meer dan 5000 meter om vervolgens af te dalen en het hele riedeltje een paar dagen opnieuw te doen. Met elke bergovergang kruipen we meer en meer naar het noorden toe. En daar is het Andes gebergte droger en hoger. We kunnen er geen genoeg van krijgen.
!!!!!!
Wij wisten van niets toen we ons tentje hier op zette.
Maar bij thuiskomst gaat er een schok door ons heen. Terwijl ergens in de bergen de buien los barsten vult de rivierbedding zich met water en spoelt een fietsavonturier met fiets en tent de ravijn in. Rivierbeddingen zijn vaak de enige plekken met een vak stukje grond voor het opzetten van je tent. En dat heeft onze vriend geweten. Pas dagen later komt hij boven water en is voor het leven gehandicapt. Wij zijn stil als we dat nieuws horen. Vertwijfeld kijken we onze foto's terug. Is dit de plek geweest? Wij hadden dit zo kunnen zijn. De natuur onderscheidt niets en niemand.
PANAMERICANA
Op naar de vlakte. En daarmee komen we in een totaal andere wereld terecht. Lange strakke brede wegen waarover trucks af en aan rijden. Via Panam. De weg die doorloopt tot aan het Noorden van Amerika. We hebben de wind mee en eigenlijk is het wel lekker om veel kilometers te maken. Onderweg ontmoeten we truck chauffeurs, families die pizza's voor ons bakken en wegstalletjes waar we geroosterd vlees eten. Fietsen, eten, slapen, fietsen, eten slapen.
Het is door in het noorden.
Kurkdroog.
En dat heeft gevolgen voor de overledenen.
In het noorden van Chili heeft de wind vrij spel en komen graven van de oorspronkelijke bewoners bloot te liggen. En dat is voor twee jonge westerse fietsers een bizar gezicht. Skeletten zijn door de droogte enorm goed bewaard gebleven en zijn voor toeristen te bezichtigen. Wij weten niet wat we ervan moeten vinden....
NAAR BOLIVIA
Chili raakt op en de rest van Zuid Amerika komt langzaam maar zeker tevoorschijn. We fietsen de laatste stukken vlak asfalt. De wind begint harder, heter en droger te worden. En met de wind voelen we de aanwezigheid van het enorme Andes gebergte nu nog verscholen achter de stoffige lucht. We realiseren ons dat de komende maanden in teken gaan staan van lange, stevige beklimmingen. En dat voelt goed. We zijn jong en sterk en geen vlakte met tegenwind en geen stoffige bergpas lijkt ons tegen te kunnen houden. De combinatie van stevige inspanning, nieuwe landschappen, andere culturen, is enorm verslavend en geeft erg veel energie. Amerika, here we come!
