THE ARDECHOISE
The Yellow Purple Race
YELLOW PURBLE
In de tweede week van juni staat de Ardèche in Frankrijk op zijn kop. Geel paarse vlaggetjes versieren elk dorp. De terrassen zitten vol en de sfeer is gemoedelijk. Het is de start van de Ardechoise. Het wielerevenement van de Ardèche. Begonnen om dit deel van Frankrijk in de picture te zetten. Geen Limburgers toestanden waar wielrenners van de weg af worden gereden, punaises als veredelde spijkermatten worden uitgestrooid. Niets van dat alles.
Alles wat fietst is welkom.
Wij starten een weekje eerder. Niet met de racefiets maar met een fietsje dat zo'n 6 kilo zwaarder is en met 16 kilo maar aan bagage. Niets van dat lichte gedoe, het echte werk! :).
Vanaf Saint Felicien fietsen we de bergen in. En na een uur maken we al uitgelaten kreten over het landschap. Wat een rust, wat een natuur, wat een fijne kleine wegen, wat een heerlijke bevolking.
Alles lijkt aardig, mooi, fris en groen. Precies wat we na weken werken nodig hebben.
In een dag fietsen we al 6 passen en na 5 fietsdagen staat de teller op 25 passen! Kijk, dan lijkt het er een beetje op. Lisette sterkt langzaam maar zeker aan. Wat een genot om te zien dat ze sommige delen goed mee kan fietsen. Er zijn zoveel keuzes in kleine groene wegen zodat we af en toe besluiten dat ik een kringetje extra doe om later weer aan te sluiten. Hele nieuwe ervaring. Werkt nog goed ook.
De beklimmingen zijn meestal zo rond de 600 meter hoogteverschil. Prima te doen al voel je het na een aantal beklimmingen wel.
En na 5 dagen fietsen staan we aan de andere kant van de Ardèche met onze blote voeten in de gelijknamige rivier. 50 km verderop lonkt de Mt Ventoux. Alles wat mooi is zit hier bij elkaar.
Tja, vlak is natuurlijk mooi. Lekker makkelijk. Geen gezweet. Gewoon blik op oneindig en trappen.
Maar voordat we het weten zijn we linksaf geslagen en trekken we de bergen weer in. Het landschap van de Ardeche is gewoon te mooi om links te laten liggen.
We merken dat de beklimmingen langer worden. 10 of 15 kilometer gaat het gestaag omhoog. Nooit echt steil maar ook nooit ergens vlak.
We passeren dorpjes die in bloei lijken te staan door de Ardechoise. Maar ook dorpjes die leeg gelopen lijken te zijn. Kroegen zijn dicht, winkeltjes zien er gesloten uit. Op sommige dagen ondervinden we moeite om voldoende eten te kopen. En dat is in Frankrijk toch wel wonderlijk. Van de andere kant, we hebben maar een dag geen verse croissant bij het ontbijt gegeten dus echt slecht hebben we het niet gehad. Kop zwarte koffie en een croissant. En dan fietsen, de bergen in. Prima dieet. Weg met alle gelletjes.
In het binnenland bestaat de camping municipal uit een klein grasveldje, een douche en een toilet. En een gezette vrouw in bloemetjesjurk die als caretaker in een oude caravan woont die als enige een antenne op het dak heeft, diverse in verschillende staat zijnde bloempotten en een grote doorgezakte ligstoel. Madam is vriendelijk al riekt ze wel een beetje.
Onderaan de camping, verscholen achter de bomen, loopt een bergrivier. Kleren uit en afkoelen. Het is een topcamping voor ons.
Diezelfde camping ligt aan het begin van een 12 kilometer lange klim. In het begin 10 procent omhoog. Even later rond de 5 procent. Met deze klim hebben we in totaal 40 collen afgewerkt. 4.0 collen per dag. Da’s niet verkeerd als je bedenkt dat Lisette nog maar kleine dagafstanden kan fietsen. De Ardeche is goed voor het collen-klim-ego.
Wat omhoog gaat moet ook naar beneden. En wat zijn die Santos Travelmasters 3+ retestrak. Ongelofelijk. Geen vuiltje aan de lucht. Met 60 km/h naar beneden over een slechte weg en dan nog met een handje foto’s maken. Kan een fiets te veilig zijn? Het geeft ons een enorm gevoel van vrijheid. Zoals Lisette het eens op een ochtend zij:’he, lekker weer op mijn fietsje rijden, dat voelt heel vertrouwd’. En dat zie je.
En dan sta je ineens oog in oog met de eerste 1000 meter pas van de Tour de France. Eens een klein paadje, nu een drukke RN82. Op wikipedia staat 'It was the first climb on the first Tour de France in 1903, but was the scene of notorious violence in 1904 that involved fighting and officials firing gunshot warnings. It has been part of the route on 13 occasion'.
Mooie sport, dat fietsen.
DE FILM
Eigenlijk is dit een privé filmpje. Gewoon 10 minuten fietsplezier in de Ardeche in Frankrijk. Wat een leuk en mooi fietsgebied. Tien minuten vind ik eigenlijk voor een fietsfilmpje veel te lang. Maar ach, wij hebben er erg veel plezier aan beleefd en waarom dan ook niet delen. Doen we gewoon.
We hebben twee weken door dit groene landschap gefietst. Veel kleine dorpjes bezocht maar vooral genoten van de enorm rustige wegen, de mooie beklimmingen en de magnifieke uitzichten.
Soms vroegen we ons af voor wie de Fransen de kleine wegen hebben aangelegd. Niet voor de bewoners zelf, geen auto te zien. Wij geloven, tegen beter weten in, dat die prachtige wegen alleen gebouwd zijn voor wielrenners en vakantiefietsers. Wij hebben genoten.
Kortom: scherm op maximaal, borrelnootjes en een biertje en laat je 10 minuten even meenemen naar La France, Frankrijk, France, Frankreich.....