NEW HORIZONS june2025
Angola to Namibia
PEDRAS PUNGO ANDONGO
Niemand kent de oorsprong, weet wat het is. Maar dat het er is is duidelijk. We rijden door een relatief vlak savanne landschap wanneer ineens een enorme rotsformatie opduikt. Miljoenen jaren oud twijfelen de wetenschappers nog steeds over de oorsprong. Dat vinden we wel mooi. Iets wat nog geheimen heeft maar er wel is.
Volgens overlevering staan in de rotsen de voetafdrukken geprint van Ana de Sousa Ginga van Ndongo en Matamba, van het koninkrijk Ndongo. Dat geheim is in ieder geval al ontrafeld al twijfelen we wat of dit echt zo is. Mooi verhaal is het in ieder geval wel.
Nobody knows the origin, knows what it is. But that it is there is clear. We are driving through a relatively flat savannah landscape when suddenly an enormous rock formation appears. Millions of years old, scientists still doubt the origin. We think that is beautiful. Something that still has secrets but is there. According to tradition, the footprints of Ana de Sousa Ginga of Ndongo and Matamba, of the kingdom of Ndongo, are printed in the rocks. That secret has at least been unraveled, although we doubt whether this is really the case. It is a beautiful story anyway.
COUNTRY SIDE
Elke avond is het weer een feestje. Waar overnachten we? Hier dus. Op het platteland van Angola. Bij een familie op het erf van een landbouw coöperatie. We hebben het erg naar onze zin in Angola. We spreken geen woord Portugees maar communiceren met Angolesen gaat bijzonder makkelijk.
Every night it’s a party again. Where are we staying? Here. In the countryside of Angola. With a family on the farm of an agricultural cooperative. We are having a great time in Angola. We don’t speak a word of Portuguese but communicating with Angolans is very easy.
LUBANGO
Lubango, Angola. De stad ligt op 1700 meter hoogte en Jezus staat nog een stukje hoger op een bergtop. En zo hoort het ook. En wat ook hoort is dat wij Jezus een bezoekje brengen….nou ja, de bergtop. Zonder Jezus zouden we ook naar boven zijn gefietst.
Lubango, Angola. The city is at 1700 meters altitude and Jesus is standing a bit higher on a mountain top. And that is how it should be. And what is also appropriate is that we visit Jesus….well, the mountain top. Without Jesus we would have cycled up too.
TUNDAVALA GAB
De Tundavala Gap. 1000 meter hoge kloof. Waar het hoogland uiteen scheurt om ruimte te geven aan de vlakte eronder. Dus van laag naar hoog. Zoals een fietser hoort te doen.
En we zagen ook nog een python, een aap en een struisvogel. Maar omdat ons SIM kaartje bijna op is gaat het internet langzaam uit dus die diertjes houden jullie tegoed.
Het was een enerverende dag.
The Tundavala Gap. 1000 meter high gorge. Where the highlands tear apart to make room for the plain below. So from low to high. As a cyclist should do.
And we also saw a python, a monkey and an ostrich. But because our SIM card is almost empty, the internet is slowly going out, so you can count on those animals.
It was an exciting day.
LUBANGO RIDE
Zand is leuk.
Nu hoor ik je zeggen, daar valt toch niet doorheen te fietsen? Zeker wel. Met voldoende snelheid en kracht worstel je overal doorheen.
Dit was alleen niet gepland. 100 km rond Lubango zijn voldoende wegen alleen zijn ze vergeten er asfalt op te strooien. Een snelle asfaltrit wordt zo een trage gravelride (ja, gravelride hoor je in het Engels te schrijven. Geen idee waarom maar iedereen doet het dus doen wij lekker mee).
Sand is fun.
Now I hear you say, you can't cycle through that? You can. With enough speed and strength you can struggle through anything.
This was just not planned. There are enough roads 100 km around Lubango, they just forgot to spread asphalt on them. A fast asphalt ride becomes a slow gravel ride (yes, gravel ride is supposed to be written in English. No idea why but everyone does it so we happily join in).
SERRA DA LEBA
Fiets, klim, wandel paradijs in Angola. Serra da Leba.
Of gewoon uren uitkijken over 1000 meter diepte. Ook mooi. Truckje op de klif en stoeltje ernaast.
Maar het is een pas.. Er zijn haarspeldbochten. En we hebben een fiets. Dus...
Pasje af en pasje weer op.
Bike, climb, hike paradise in Angola. Serra da Leba.
Or just look out over 1000 meters deep for hours. Also beautiful. Truck on the cliff and chair next to it.
But it is a pass. There are hairpin bends. And we have a bike. So...
Going down and going up again.
THE DESERT
Super om weer terug te zijn in de woestijn. Zuiden van Angola. Op weg naar Iona NP. Bandjes weer leeg laten lopen en op zachte banden hobbelen we over het zand. Vandaag nog voldoende sporen te zijn. Bijna een toeristen reisje. Droge lucht en koele wind. We hebben het naar onze zin.
Great to be back in the desert. South of Angola. On the way to Iona NP. Let the tires go flat again and on soft tires we bump over the sand. Still enough tracks today. Almost a tourist trip. Dry air and cool wind. We are enjoying ourselves.
De Colinas kloof. Kan je gewoon inrijden.
Geen kaartje kopen. Er is verder weinig. Zand en een stel rode en gele rotswanden.
Weinig is soms gewoon ok.
The Colinas gorge. You can just drive in.
No ticket. There is little else. Sand and a bunch of red and yellow rock walls.
Little is sometimes just ok.
COLINAS
Twee Blaar Kannie Dood
En dan rij je dagen door de woestijn op zoek naar een plantje.
Twee blaar kannie dood . Ja, die hashtag klopt. Naam van de plant. Ding is niet kapot te krijgen. Twee bladeren die dan wel uiteen vallen in tientallen varianten. En middenin niets staat een 1000 jaar exemplaar. Nee, geen nulletje teveel.
Duizend jaar staan in het bloedhete zand in het niets. Ultieme vorm van zen. .
Wij zijn onder de indruk.
And then you drive through the desert for days looking for a plant.
Two leaves can't die. Yes, that hashtag is correct. Name of the plant. Thing is indestructible. Two leaves that then fall apart into dozens of variants. And in the middle of nothingness stands a 1000 year old specimen. No, not a zero too many.
Standing a thousand years in the scorching sand in nothingness. Ultimate form of zen. .
We are impressed.
IONA NATIONAL PARC
En dan sta je ineens oog in oog met echt wild!
Een heuse springbok. We weten het, het is nog geen olifant maar hè, het eerste zelf gespotte stukje wild smaakt altijd naar meer. En dat gebeurt ook. Tientallen rank gevormde antilopen schieten voor en achter ons langs. En wij maar schieten. Met de camera. Resultaat, rolletje vol met mooie beesies. Zo leuk.
And then you suddenly find yourself face to face with real game!
A real springbok. We know, it's not an elephant yet, but hey, the first piece of game you spot yourself always tastes like more. And that happens. Dozens of slender antelopes shoot past us and behind us. And we keep shooting. With the camera. Result, a roll full of beautiful beesies. So much fun.
GARDENING
Ja ja, we weten het. Boompjes moet je niet zomaar rooien. Maar na uren worstelen door de bush begin je toch flink wat minder principieel te worden. Na 10 uur rijden hebben we 65 km overbrugd. Wil wel eens zien wat de gemiddelde forens in NL doet na 10 uur file.
Maar wees gerust, we hebben het zachtjes gedaan. De vlijmscherpe rotsen en de vele stijle droge rivier doorsteken hielpen ook niet mee om de gemiddelde snelheid omhoog te krijgen.
Nou horen we de commentaren al: je hebt toch geen haast, je bent met vakantie! En misschien is dat ook zo. Maar na dagen door de bush in de middle of nowhere zonder bewoning, waar geen voertuig wil komen en zonder bereik wordt het vakantiegevoel een stukje minder. Wat niet meehelpt is dat we niemand hebben verteld waar we zitten. Moeten we de volgende keer toch ander doen . Maar wees gerust, als je dit berichtje leest dan weet je dat we weer contact hebben. En eerlijk is eerlijk, we waren wel een beetje opgelucht dat we heelhuids met een 12 ton bakbeest uit de bush zijn gekomen. Nou ja, heelhuids? Kapot gereden banden, een lek die we onderweg hebben gerepareerd en de hele truck heeft geen likje verf meer. Dat zit allemaal aan de vlijmscherpe bomen. Die stonden precies op 2,20 meter afstand uit elkaar….wij zijn 2,50 meter breed. En dat ligt niet aan onze truck !!
Yes yes, we know. You shouldn't just cut down trees. But after hours of struggling through the bush, you start to become a lot less principled. After 10 hours of driving, we covered 65 km. I'd like to see what the average commuter in the Netherlands does after 10 hours of traffic jams😆.
But rest assured, we did it quietly. The razor-sharp rocks and the many steep dry river crossings didn't help to increase the average speed either.
Now we can hear the comments: you're not in a hurry, you're on holiday! And maybe that's true. But after days through the bush in the middle of nowhere without habitation, where no vehicle wants to go and without reception, the holiday feeling is a bit less. What doesn't help is that we didn't tell anyone where we were. We should do something different next time 😳. But rest assured, if you read this message, you know that we're in touch again. And to be honest, we were a bit relieved that we got out of the bush unscathed with a 12 ton monster. Well, unscathed? Flat tires, a leak that we repaired en route and the entire truck has no paint left. That's all due to the razor-sharp trees. They were exactly 2.20 meters apart... we are 2.50 meters wide. And that's not due to our truck!!
HIMBA
Vertelden we gisteren nog dat we geen mens zijn tegen gekomen komen we vandaag ineens terecht in het land van de Himba. En ze wil een lift. Staat in het bos en als wij langs komen moeten we stoppen. Ze wil mee. Geen idee waarheen. De taal die ze spreekt is zo anders dan we gewend zijn. En weinig expressie in het gezicht. Voor ons bijna geen touw aan vast te knopen maar ze is onverbiddelijk dus spelen we voor taxi. En na een tijdje beginnen we aan elkaar te wennen en dat is mooi. De afstand tussen ons een heeeeeel klein stukje minder geworden.
Als we dat nu met alle mensen doen hebben we binnen een mum van tijd wereldvrede. Toch?
Yesterday we told her that we had not met a single person, but today we suddenly find ourselves in the land of the Himba. And she wants a lift. She is standing in the forest and when we pass by we have to stop. She wants to come with us. No idea where to. The language she speaks is so different from what we are used to. And little expression in her face. It is almost impossible for us to make head nor tail of it, but she is relentless, so we play taxi. And after a while we start to get used to each other and that is beautiful. The distance between us has become a veeeeeeery tiny bit smaller.
If we do that with all the people, we will have world peace in no time. Right?
NAMIBIA
We verlaten Angola. Met een beetje tegenzin. Wat een mooi land. Wat een mooie mensen.
We steken de grens over naar Namibië. En over de grens zien we al de eerste olifant. Ver weg maar hij/zij is er. We zijn benieuwd wat Namibië ons gaat laten zien.
We leave Angola. With a bit of reluctance. What a beautiful country. What beautiful people.
We cross the border into Namibia. And across the border we already see the first elephant. Far away but he/she is there. We are curious what Namibia will show us.
ROUTE, JUNE 2025
